one down.

"hey, can i join you?"


"sure."


...


"so, you alone?"


"nah, i'm with a friend. and you?"


"mag-isa."


"really now?"


" yeah."


"so, where's this friend of yours nga pala?"


"probably taking a leak."


"while waiting for your friend, you wanna dance?"


"sorry, i don't feel like dancing kasi eh."


"oh right. so wanna go somewhere else?"


"maybe next time. you see, i'm with a friend."


matangkad, maputi, mala-koreano ang datingan, maganda ang katawan. average lang ang looks pero there's something about him that made me say na may kasama ako..kahit wala. he's definitely a turn on. the way he spoke to me, feeling ko, i'll be forever grateful na nagkakilala kami. ewan ko ba. sabi ko sa sarili ko, i'll be alone tonight. pero damn! yung tingin niya, para akong chocolate bar na pinagtrip-an at inilagay sa microwave for some reason. sh*t. ito na nga ba ang sinasabi ko. alam kong mahina ang depensa ko, pero bakit kahit anong pilit ko, nahihila niya ako papalapit sa kanya?


"by the way, my name's Don."


"Caloy."


"this is the perfect place to chat. nagsisigawan tayo. wanna go out?"


"sure."


fvck. mabubuko yatang wala naman talaga akong kasama. pero kebs. i mean, he's really interesting and everything so no fuss. mabilis namang naso-solusyonan ang mga ganoong palusot.


"so, where's your friend?"


"he sent me an sms, nauna na raw siya. he got pissed siguro. hindi kasi siya sanay sa mga gantong lugar. pinilit ko lang kasi ayokong magmukhang tanga kasi wala akong kasama."


"ah. kaya pala. naasar nga siguro yun. so, saan tayo?"


"dito lang. sa labas."


"you wanna go somewhere private?"


(nakangisi) "no. i'm good here. i have to go home kasi by 2. baka batuhin ako ng nanay ko ng takore. mahirap na. naka-limang takore na kasi kami ngayong linggo."


hindi ko alam kung bakit kailangan kong magpakipot pero alam kong tama ang ginagawa ko.


sa tinagal-tagal ko sa ganitong buhay, kabisado ko na ang dapat kong gawin sa mga taong nagkaka-interes sa akin. dapat magpapa-tweetums ako pero more on the brusko effect para ma-intimidate ng kaunti. tuwing ginagawa ko iyon, para akong sumasabay sa saliw ng wala. nakakasunod ako sa takbo ng mga pangyayari, kahit na ayaw pa nitong magpahabol.


"can i invite you you tomorrow evening instead? promise it won't take long."


at oo, lihim na naman akong napangisi. one down.